De Championchip is een Nederlandse uitvinding waarvan er inmiddels een miljoen in omloop zijn. Een geel stukje plastic dat op de hardloopschoen wordt vastgestrikt en wedstrijdloper èn recreant in staat stelt na de wedstrijd de exacte eindtijd af te lezen. Ook triatleten, langlaufers en schaatsers maken gebruik van de vinding.
De marathon van Boston had de primeur. Thuisblijvers kunnen de wedstrijd al drie jaar live op internet volgen. Niet alleen zijn de prestaties van de toppers te zien, ook de tussentijden van de recreant verschijnen op het computerscherm. Morgen, tijdens de Zevenheuvelenloop bij Nijmegen, wordt de service verder uitgebreid. Thuisblijvers kunnen per e-mail worden geïnformeerd over de verrichtingen van de deelnemers, toeschouwers langs de kant worden op de hoogte gehouden door SMS-berichtjes op de mobiele telefoon. Wim Meijer, directeur van het Nijmeegse bedrijf Championchip, toont een voorbeeld op het display van zijn Motorola-telefoon. Onder de naam van de loper verschijnt zijn starttijd, daarna de tijd die de loper voor de eerste 5 kilometer nodig heeft gehad. Vervolgens wordt op basis van de tussentijd een prognose van de eindtijd gegeven. Meijer: 'Ik kwam op het idee door een vriend die tijdens de marathon van New York in 1998 grote moeite had om in de massa zijn vader bij het 20-kilometerpunt te zien doorkomen.' 'Met die uitdagingen houdt Championchip BV zich graag bezig. Meijer was begin jaren negentig belast met de start-finishprocedure bij de Zevenheuvelenloop, hij ergerde zich aan de 'puinhoop' bij het registreren van de tijden. De tijden van de toplopers vormden geen probleem, de tijden van de duizenden recreanten daarentegen wel. Met videocamera's werden ze bij de finish opgenomen, waarna later per startnummer de eindtijd kon worden genoteerd. Het was een uitputtende bezigheid. Weer andere organisaties van hardloopwedstrijden registreerden de lopers door middel van een barcode op het startnummer. Aan de finish stonden medewerkers daar met de 'afleesapparatuur', ook een tijdrovend systeem. Probleem was bovendien, dat de eindtijden nooit exact waren. Vooral lopers die achterin stormen waren daarvan de dupe. Zes jaar geleden kwam hieraan ten einde. Meijer ontwikkelde samen met twee technische vrienden de Championchip, een stukje rond plastic waarin een transponder is verwerkt. De chip in dat staafje maakt contact met antennes die in matten op het hardloop-parkoers liggen. Elke loper heen een unieke cijfercombinatie die, gerelateerd aan zijn naam, de tijdsregistratie bewerkstelligt. Meteen na de finish zijn eind- en tussentijden beschikbaar en is het mogelijk die binnen enkele seconden op internet of een ander medium te zetten. Twee weken geleden werd de marathon van New York gelopen. Alle deelnemers hadden de drie gram wegende gele chip aan de veter van een hardloopschoen vastgemaakt. De uitslagen van de dertigduizend deelnemers waren meteen na de wedstrijd op het computerscherm te bekijken. Dat de winnaar de Marokkaan El Mouaziz heette, was uiteraard al uitgebreid op televisie geweest, maar dat twee prinsen van Oranje ook een aardige marathon liepen, was slechts op internet waarneembaar. De Chip werd in 1993 voor het eerst getest tijdens de Zevenheuvelenloop, de nationale hardloopwedstrijd met wie de makers nog steeds een speciale band hebben. In 1994 had de marathon van Berlijn de echte primeur. Het succes was groot, de een na de andere grote stadsmarathon -Rotterdam, New York, Chicago, London, dit jaar ook Honolulu- volgde. In 1996, tijdens de honderdste marathon van Boston, gebruikten 38 duizend marathonlopers de chip, nog steeds een record voor de hele marathon. Meijer: 'We hebben in het begin peentjes gezweet, maar het is nooit echt fout gegaan.'
Inmiddels zijn er een miljoen Chips in omloop, waarvan er 250 duizend in particulier bezit zijn. De rest wordt verhuurd door organisaties van hardloopwedstrijden. Meijer is het zicht enigszins kwijt, maar hij schat dat mondiaal 3500 sportevenementen (hardlopen, maar ook triatlon en langlaufen) gebruik maken van het systeem. Wordt de chip nu alleen nog bij wedstrijden gebruikt, in de toekomst gaat dat veranderen. Op de Nijmeegse schaatsbaan Triavium kan nu al met behulp van de Chip op de schaats de eigen rondetijden op het scherm in de hal worden bekeken. Aan het eind van de training kan de schaatser daarvan een print meekrijgen. In de nabije toekomst staan de resultaten op internet, nog voordat de schaatser thuiskomt. Voor de hardloopwereld voorziet Meijer dezelfde ontwikkeling. In parken waar veel wordt getraind, maar ook op atletiekbanen, worden in de toekomst antennes in de baan gelegd. De recreatieve atleet, die zich op de service kan abonneren, gaat met de chip op de schoen naar de training.
Meijer: 'Dat vaste rondje in het Vondelpark of het New-Yorkse Central Park kun je dan met je eigen chip lopen. Thuis kun je dan op internet je tussentijden bekijken. Het is technisch allemaal al mogelijk.' Dankzij internet en de mobiele telefoon kan Meijer de service naar de loper in de toekomst verder uitbreiden. De e-mails en SMS-berichten, die morgen naar geïnteresseerden gestuwd worden, vormen slechts het begin. Meijer: 'Met die Cchipmail bereiken we de loper zelf nog niet, alleen de thuisblijvers en de toeschouwers. De komende drie, vier jaar gaat ook dat veranderen. We denken nu aan een Cchipwatch, een horloge -waarop de hardloper tijdens de wedstrijd zijn tussentijden en zijn daarop gebaseerde eindtijd kan lezen.'